Powroźnik

Powroźnik (Słownik Gograficzny Królestwa Polskiego)

Powroźnik, wś,  pow. nowosądecki, wznies. 485 mt,  zbudowana  u zlewu  pot. Krynicy z Muszynką,od północy i południa otoczona górami sięgającymi  do 717 mt, wmies. Parafia rzymk.-kat. w Muszynie, w miejscu ma kapelania gr.-kat. z cerkwią drewnianą. Szkoła ludowa i kasa pożyczk. gminna z kapitałem 1473 zdr., dwa młyny wodne. Gleba zimna, kamienista, a lasy szpilkowe. Pos, więk. należy do funduszu religijnego i składa się: z 14 roli, 9 łąk, 21 pastw. i 433 mr. lasu; pos. mn. ma 1334 roli, 315 łąk, 356 pastwisk i 171 mr. lasu. Wś ma 128 dm. i 763 mk., 20 rzymsko-kat., 737 gr.-kat., a 8 izrael. Żydzi zaliczają się do narodowości polskiej. P. należał do dóbr bisk. krakowskiego od XIV w., w dyplomie bowiemWładysława II 30 lipca 1391 (Cod. dip. kat, krak., str. 161) otrzymał go Jan, biskup krak. Według słów dyplomu tutaj istniał  zamek muszyński, czytamy bowiem: Castrum Muszina cum oppido sub castro sito dicto Powrośniky. P. graniczy na zach. z Muszyną, (3.7 km.), na wschód z Muasynką, na północc Krynicą, a na południe z Dubnem i Leluchowem, u granicy węgierskiej. Mac.
Źródło: Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów Słowiańskich.- 1887 tom VIII, s. 895-896


Powroźnik
Powroźnik. Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe

Поворозник, с. Ц. д. св.Ап. Якова (брата Гднього), зб. 1697. – Патрон: Правительство. – Парох: о. Павло Вах, р. 1887, рук. 1920, к. і. 1927 ж. – Ч. д. 910, жидів 10. – Брацтво св. о. Николая. Школа 2 кляс. з укр. м. н. Ст. Новий Санч, суд, поч., тел. Мушина 5 км., зел. lосо.


Źródło: Шематизм греко-католицького духовенства злучених епархій Перемиської, Самбірської і Сяніцької за рік божий 1930, s. 121